Την τελευταία πενταετία η σκυτάλη της συντήρησης και αποκατάστασης των μεγάλης αρχαιολογικής και ιστορικής αξίας ευρημάτων και μνημείων, περνώντας μέσω συστηματικής συνεργασίας από το ΥΠΠΟ, στην ΠΑΜΘ και στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Έβρου, διαμορφώνει τις συνθήκες ανάδειξης του αρχαιολογικού πλούτου της περιοχής η οποία δεν εξαντλείται πλέον στην αποκάλυψη ή την παρουσία τους.
Η αποκατάσταση ενός σπουδαίου μνημείου
Ειδική αναφορά έκανε η υπουργός Πολιτισμού στη δυσκολία κατασκευής εκ νέου της ξύλινης στέγης -συνολικής επιφάνειας περίπου ενός στρέμματος- η οποία έγκειται στις απαιτούμενες μεγάλες ποσότητες ξύλων συγκεκριμένου είδους, ίδιων με εκείνα που χρησιμοποιήθηκαν στην αρχική κατασκευή. Σημείωσε μάλιστα πως ήδη οι ανάδοχοι επικοινωνούν με εταιρίες του εξωτερικού τόσο για την προμήθεια της συγκεκριμένης ξυλείας όσο και για την επεξεργασία και τοποθέτησή της δεδομένου ότι, όπως είπε, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αντίστοιχες εταιρίες. Είναι ένα έργο -με προϋπολογισμό που αγγίζει τα 13,5 εκ. ευρώ- το οποίο απαιτεί πολύ μεγάλη προσοχή και άριστο συντονισμό, με χρονικό ορίζοντα ολοκλήρωσης των εργασιών τους επόμενους 18 μήνες -στο τέλος του 2025- διότι αυτό είναι το όριο το οποίο θέτει το Ταμείο Ανάκαμψης για τις εκταμιεύσεις των πόρων.
Το επιβλητικό τέμενος είναι τετράπλευρο και έχει εμβαδόν περίπου ένα στρέμμα. Η κύρια είσοδος του μνημείου εντοπίζεται στη βόρεια πλευρά και πλαισιώνεται από πυλώνα. Υπάρχουν δύο πλευρικές είσοδοι, στην ανατολική και δυτική πλευρά και δύο σειρές παραθύρων. Ο πολυγωνικός κορμός του μιναρέ, ύψους 22 μέτρων, ενσωματώνεται στη Δ γωνία του κτηρίου. Στη μνημειώδη πυραμιδοειδή ξύλινη στέγη του τεμένους που καταστράφηκε ολοσχερώς από την πυρκαγιά τον Μάρτιο του 2017 ήταν αναρτημένος ο εντυπωσιακός ξύλινος τρούλος που διαμόρφωνε εσωτερικά την οροφή του Τεμένους. Κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς του 2017 καταστράφηκαν επίσης τα ξύλινα λειτουργικά στοιχεία του τεμένους, τα ξύλινα θυρόφυλλα των τριών εισόδων του μνημείου ενώ προκλήθηκαν σημαντικές φθορές στο σύνολο του τοιχογραφικού διακόσμου του μνημείου.
Η αποκάλυψη του επιβλητικού ταφικού μνημείου της Θράκης
Οι τέσσερις νεκροί του τύμβου υπήρξαν ασφαλώς μέλη μιας πλούσιας οικογένειας γαιοκτημόνων, η οποία είχε την οικονομική άνεση να αποτεφρώσει τους νεκρούς της, να θυσιάσει πολλά άλογα, να ενταφιάσει άμαξες και να κατασκευάσει ένα μεγάλο και επιβλητικό τύμβο. Οι καύσεις πραγματοποιήθηκαν διαδοχικά στο πρώτο μισό του 2ου αι. μ.Χ., σε μια περίοδο που η Θράκη, ως επαρχία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από το 46 μ.Χ., γνώρισε μακρά περίοδο ειρήνης και ευημερίας.
Ο αρχαιολογικός τύμβος της Μικρής Δοξιπάρας - Ζώνης κατέχει μια κεντρική θέση στον αρχαιολογικό χάρτη του τμήματος της ρωμαϊκής Θράκης που ανήκει σήμερα στην Ελλάδα. Είναι ο μεγαλύτερος τύμβος αυτοκρατορικών χρόνων και ο μοναδικός που κάλυπτε τροχοφόρα οχήματα διατηρημένα σε τόσο καλή κατάσταση. Η επιστημονική βαρύτητα του ευρήματος είναι προφανής και αυταπόδεικτη.
Μεταβυζαντινές εκκλησίες του βόρειου Έβρου
https://thracenews.gr/alexandroupoli-anadeiknyetai-o-archaiologikos-ploutos-tou-evrou/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου