Πρώτα ηθοποιός μετά πολιτικός το όνομά της συνδέθηκε με τον ελληνικό πολιτισμό και δη το αίτημα να επιστρέψουν τα Γλυπτά του Παρθενώνα στην Ελλάδα.
Κορυφαία αγωνίστρια της Δημοκρατίας, ο αγώνας κατά της χούντας (1967-1974) είχε ως συνέπεια την αφαίρεση της ελληνικής της υπηκοότητας.
Αγωνίστηκε πολύ σκληρά για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό μουσείο στην Ελλάδα μέχρι το τέλος της ζωής της.
Στις 6 Μαρτίου του 1994, η Μελίνα Μερκούρη πέρασε στην αιωνιότητα. Ο καρκίνος τη νίκησε. Η ημέρα εκείνη έχει καθιερωθεί προς τιμή της με ελεύθερη είσοδο σε όλα τα μουσεία της Ελλάδας. Τριάντα χρόνια μετά παραμένει ζωντανή στις μνήμες.
Πατέρας της ήταν ο Σταμάτης Μερκούρης, βουλευτής για περισσότερα από 30 χρόνια, που είχε χρηματίσει και υπουργός Δημόσιας Τάξης και Δημοσίων Έργων.
Οι γονείς της απέκτησαν και έναν γιο, μικρότερο από την Μελίνα, τον Σπύρο. Αργότερα χώρισαν, δημιούργησαν νέες οικογένειες, και η Μελίνα έζησε στο σπίτι του παππού της, Σπύρου, τον θάνατο του οποίου δεν μπόρεσε εύκολα να διαχειριστεί.
Είναι ακόμη έφηβη, όταν ερωτεύεται τον Πάνο Χαροκόπο. Παντρεύονται κρυφά και στέλνουν στις οικογένειές τους τηλεγράφημα: «Γάμος ετελέσθη». Μετά από χρόνια θα χωρίσουν.
Η πρώτη της όμως μεγάλη επιτυχία έρχεται με το «Λεωφορείον ο πόθος» του Τένεσι Ουίλιαμς, παράσταση του «Θεάτρου Τέχνης», όπου ερμηνεύει το ρόλο της Μπλανς Ντυμπουά.
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1955 με την θρυλική ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Στέλλα».
Η γεμάτη μπρίο ερμηνεία της στο τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι «Τα Παιδιά του Πειραιά», φανέρωσε μια άλλη πτυχή του ταλέντου της.
Το 1960, είναι η χρονιά της. Τότε σημειώνεται και η μεγαλύτερη επιτυχία αυτής της περιόδου στο θέατρο, όπου συνεχίζει αδιάλειπτα την πορεία της έως το 1967.
Μετά την επιβολή της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών η Μελίνα Μερκούρη αυτοεξορίστηκε και με το ταλέντο και τη φήμη της πολέμησε σε ολόκληρο τον κόσμο το καθεστώς ενημερώνοντας τη διεθνή κοινή γνώμη για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα.
Το σύνθημα για την αντιδικτατορική δράση έχει δοθεί. Με τον Ζιλ Ντασσέν, με τον Μίκη Θεοδωράκη, με άλλους φίλους, η Μελίνα θα γίνει ο εφιάλτης της χούντας. Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς θα γνωρίσει και τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Από εκεί και μετά θα ασχοληθεί κατά βάση με την πολιτική μέσα από τις τάξεις του ΠΑΣΟΚ.
Όραμά της ήταν η επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο.
Οι εμφανίσεις της στο θέατρο μετά το 1974 ήταν ελάχιστες:
Εκλέγεται στη Β΄Περιφέρεια Πειραιά, τον Νοέμβριο του 1977, με τους συνδυασμούς του ΠΑΣΟΚ, και δίνει όλη της την ενέργεια στην πολιτική, πάντοτε στον τομέα του πολιτισμού.
Η διεθνής ακτινοβολία της, της επιτρέπει να έρχεται σε επαφή με κορυφαίους ευρωπαίους ηγέτες, ανάμεσα στους οποίους και ο προσωπικός της φίλος Φρανσουά Μιτεράν, και να προβάλει τα εθνικά μας θέματα.
Κατά τη διάρκεια της θητείας της μέσα από τις πολιτικές της πρωτοβουλίες και τα πολιτικά της οράματα, θα φέρει τον πολιτισμό στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων. Θα εντυπωσιάσει με τη δημοκρατική διακυβέρνηση του υπουργείου της και με τον αέρα αλλαγής που θα πνεύσει στις σχέσεις της πολιτικής ηγεσίας με τους υπαλλήλους αλλά και στις σχέσεις των υπηρεσιών με τον πολίτη.
Έθεσε το θέμα επίσημα για πρώτη φορά ως Υπουργός Πολιτισμού τον Ιούλιο του 1982 στο Μεξικό, στη Διεθνή Διάσκεψη Υπουργών Πολιτισμού της UNESCO και δεν σταμάτησε να αγωνίζεται γι’ αυτό μέχρι το θάνατό της.
Δεν έπαυσε να διασαφηνίζει ότι η Ελλάδα ζητούσε μόνο την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα και όχι και των άλλων αριστουργημάτων που βρίσκονται σε ξένα μουσεία, κι αυτό επειδή αποτελούν μέρος ενός μοναδικού μνημείου.
Η δημιουργία του μουσείου θα προσέφερε τον κατάλληλο χώρο που χρειάζονται τα αριστουργηματικά γλυπτά για να εκτεθούν και θα αφαιρούσε κάθε επιχείρημα από εκείνους που αντιτίθενται στην επιστροφή τους στην Αθήνα.
Η Μελίνα Μερκούρη συνέλαβε την ιδέα και ανέθεσε τη μελέτη ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων της Αθήνας, την ενοποίηση δηλαδή του ιστορικού κέντρου της Αθήνας στον άξονα Ιερά Οδός – Πλάκα – Στύλοι Ολυμπίου Διός, για τη δημιουργία ενός αρχαιολογικού πάρκου.
Έτσι ξεκίνησε ο θεσμός των Πολιτιστικών Πρωτευουσών της Ευρώπης, που υλοποιήθηκε το 1985 με πρώτη Πολιτιστική Πρωτεύουσα την Αθήνα.
Με πληροφορίες από το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη
https://thracenews.gr/melina-merkoyri-30-chronia-apo-to-thanato-tis/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου